Hoe ik vegetariër werd
En waarom ik vegetarisch ging eten
Hoe ik vegetariër werd
Boerderij
Via Leiden, Utrecht naar Apeldoorn besloten mijn ouders naar het Noorden te verhuizen. Naar een piepklein dorp, onze boerderij in the middle of nowhere.
We hadden een grote moestuin waar wij en de herten die om ons heen woonden, het hele jaar van aten. Kippen die rondscharrelden en ’s avonds de ren ingingen, om te voorkomen dat ze voer werden voor de vos. Een geit, 2 schapen, een kat en een wisselend aantal honden.
Mijn vader bakte in het weekend brood en stelde de muesli samen voor de hele week. Mijn moeder maakte jam en limonade van bloemen en fruit, maakte boter, kaas en karnemelk. Ze weckte en vroor de voorraadzolder en 2 diepvriezers vol. Hanen en oude kippen werden geslacht, de schapen geschoren, mijn vader verfde en spon de wol, mijn moeder maakte er vesten en mutsen van. En dat alles naast hun banen.
Als kind vond ik dat allemaal heel gewoon. Ik hielp de boer met hooien en tijdens het melken van de koeien naast ons huis, dronk ik melk rechtstreeks uit de koe.
Op een dag zag ik op school-tv dat dat ook heel anders kon. Er bestond zoiets gruwelijks als ‘bio-industrie’. Horror besloot ik bij het eerste beeld, al dachten de boeren op tv daar heel anders over. Hoe kán iemand dat een beest aandoen! Ik vertelde mijn ouders dat ik nooit meer vlees zou eten. Mijn moeder, zo lief als ze was, kookte 2 verschillende maaltijden.
Autodidact
Thuis
Vegetariër, ik denk dat 99,99% van de bevolking in het Noorden daar nog nooit van had gehoord. Overigens, ik had er zelf ook geen woord voor. Ik at gewoon geen vlees. En aangezien daar thuis niet moeilijk over werd gedaan heb ik er ook heel lang geen woord aan verbonden.
Mijn moeder maakte voor mij linzenburgers in ons overigens toch al gezonde dieet en dat er ook ‘dood dier’ in voedsel verwerkt zat wist ik niet.
Huisje, boompje, beestje
Toen m’n vriendje in m’n leven kwam, kwam het beestje weer in m’n mond. Het mocht wellis waar niet op een dier lijken, kip kluiven, hoe barbaars 😉 maar och wat lekker was dat versneden dier in een stoofpot of pie! Uitgebakken spek met bietjes, wat een verrukking.
Maar het ging me toch weer tegenstaan; het voelde zo schijnheilig!
Buiten mijn tuin
Vanaf het moment dat man de deur uit was, werd ik ‘Radicaal’, inhalen wat ik had laten verzaken. Ik wilde niets meer eten van een dood dier, het mocht m’n huis niet meer in. Vlees of vis eet je maar buiten, nee, ook niet in m’n tuin. Zelfs de verpakking laat je maar bij de visboer, niet in mijn vuilnisbak!
Bewust vegetariër worden
Laatbloeier
Mijn moeder stierf op jonge leeftijd en ik kookte zoals ik haar had zien doen, maar was niet bewust bezig met hoe ik gezond moest leven als vega. Misschien komt het omdat ik een stevige einzelgänger was, maar pas toen ik bijna 30 was, linkte ik mijn voeding bewust aan het woord vegetariër.
Met een naam, kon ik er over lezen
Ik las over de impact op het milieu, hoe landschap en dieren verdwenen omdat wij zonodig nóg meer vlees wilden. De plaatsvervangende schaamte die ik voelde, verkapte kolonisatie, dat mensen in andere landen honger leden, omdat op hún grond óns diervoer werd verbouwd. Niet voor onze dieren, maar om geld te verdienen aan export. Dat mensen die daar leefden per dag kilometers bos de grond uitrukten, om ons veevoer te verbouwen.
Hún zeeën leeggevist, omdat wij meer vis in onze volgestouwde diepvriezers wilden.
Het hoogmoed en het machtsmisbruik; dieren die in kooien zaten, nooit het daglicht zagen, elkaar opvraten, moesten leven alsof ze geen pijn en verdriet voelen. Waar mee omgegaan werd alsof het een product was en niet een leven.
Alleen maar omdat ‘het lekker is’.
Ik greep elk moment aan om waar dan ook te prediken over vegetarisme, tot in de kerk aan toe.
Het werd me niet in dank afgenomen en ik heb er 1,5 mensenziel mee gered 😉
Ontstaan Vegetarisch-Weekmenu
Dat moet anders
“Dat moet je anders doen” zei mijn kind. En pas als je kind zoiets tegen je zegt, gaat er een belletje rinkelen.
Er rustig over praten… ik heb het veel geoefend. Bij vriendjes en vriendinnetjes. Netwerkclub hier en daar. Zonder succes. Ik kan het nog niet, ik loop nog stage, ik ben ’té emotioneel betrokken’ om het eens mooi te formuleren.
Ik besloot dat ik er een website aan ging wijden, maar hoe? Dus het bleef erbij.
Ondernemen en zelf koken
Als ondernemer met gezin werd het steeds vaker een dingetje om na een lange werkdag nog een gezonde warme maaltijd te bereiden die snel op tafel staat. En elke keer weer in die winkel pas bedenken: ‘wat eten we vandaag’, waarna er thuisgekomen altijd wel iets uit het recept ontbrak. Totdat ik me ervan bewust werd dat gezond eten een negatieve lading kreeg.
Door dat inzicht ging ik wekelijks 7 gerechten plannen, waaruit ik per dag besloot waar ik trek in had. Daardoor heb ik snel een boodschappenlijst klaar en ontbreekt er geen ingrediënt tijdens het koken. Voor mij werkt het, ik kook en eet weer met plezier en het bespaart ook nog geld.
Er zijn vast meer mensen die hier behoefte aan hebben dacht ik. De aanleiding voor het Vegetarisch Weekmenu online. Ik wens je er veel plezier van!
Heb jij vrienden met een volle agenda?
Doe ze een plezier en deel deze site.
Een goed moment om ze weer eens uit te nodigen voor een etentje ??