Huisdieren verwaarlozen mag

Rechter: huisdieren verwaarlozen mag,

want veehouderij doet het ook

Wrang
Vol ongeloof lees ik het artikel over een zwakbegaafde moeder en dochter waar de Dierenbescherming jarenlang tijdens meerdere inspecties ernstig verwaarloosde, graatmagere dieren aantreft. Ook dieren die van honger en dorst dood zijn gegaan.

Wanneer de zaak dan na jaren ellende eindelijk voor de rechter komt, oordeelt deze dat de vrouwen zich weliswaar schuldig hebben gemaakt aan het onthouden van de nodige zorg, maar tegen alle verwachtingen in krijgen ze alleen maar vijftig uur taakstraf en een proeftijd van twee jaar. Bovendien mag zowel moeder als dochter ieder nog twee dieren houden.

Het gaat ‘slechts’ om dieren, zegt de rechter

Uitleg van de rechter
“Ik acht de tenlaste gelegde feiten jegens de beide verdachten wettig en overtuigend bewezen. Het gaat om het onthouden van de noodzakelijke zorg aan dieren.”
“… we moeten ons voor ogen houden dat het ook bij huisdieren ‘slechts’ om dieren gaat en hoe we in Nederland in het algemeen met dieren omgaan. Als je zou gaan kijken in de industrie, de veehouderij, en hoe daar dieren worden gehouden, zou je daar immers voortdurend situaties kunnen uitlichten die tot soortgelijke nare dossiers zouden leiden. Dat accepteren we echter en dat relativeert het verwijt dat we aan de verdachten kunnen maken.”

Daar begrijp je toch niets van??

Boos op de rechter
En nu is men boos op de rechter. “Was die rechter ook zwakbegaafd?”
Maar is dat terecht? Volgens mij niet. De rechter bevestigt in mijn ogen wat ik en veel vegetariërs en vegans tegen vlees hebben: de hypocrisie van vleesetende dierenliefhebbers, het meten met twee maten. Waarom mag het ene dier onder erbarmelijke omstandigheden leven en gedood worden, terwijl het andere beschermt moet worden. Waarom maakt het ons niet uit dat 10% van een transport uit dode en gewonde dieren mag bestaan, maar worden we boos als iemand z’n paard of hond verwaarloost?

Een bepaalt aantal dode en gewonde dieren is de legale standaard van dierenbehandeling in de veehouderij. Dat die standaard zo laag is horen we vleeseters niet over, ze ‘ontkennen het‘ of het is volledig geaccepteerd.

Hertjes zijn zo lief

Bij de kapper
Rond Kerst was ik bij de kapper. Men was verontwaardigd over het afschieten van de herten in de Oostvaardersplassen. Ik schoot uit mijn slof: “Schijnheilig gezeik, hoeveel van jullie eten met Kerst hertenrug?”

Bij één van de kapsters zag ik een lichtje gaan branden. “Je hebt eigenlijk wel gelijk, het is heel raar dat we het zielig vinden, maar straks wel hert eten.”

Vanzelfsprekend vind ik het een gruwelijk idee dat deze vrouwen dieren mogen houden, terwijl je er op wachten kunt dat het weer mis gaat. Maar ik hoop dat men door de ophef over deze uitspraak, over eigen behoefte durft te kijken en dan ziet wat een waanzin het is om dieren ongelijk te behandelen.