TijdelijkOpHome, Vegetariër worden
Wegkijken
Kind achter het behang plakken
Ook al hou je zielsveel van ze, als je kinderen hebt herken je vast het gevoel dat je ze bij tijd en wijle graag achter het behang wilt plakken. Bijvoorbeeld omdat je kind na tig keer zeggen nóg niet doet wat jij wilt.
Zo’n onschuldig kleintje kan je soms het bloed onder de nagels vandaan halen en menig ouder heeft wel eens op het punt gestaan z’n kind een goede tik te verkopen.
Kindermishandeling
Als we praten over kindermishandeling is iedereen het erover eens: dat mag nooit gebeuren en de dader moet hard bestraft worden.
Maar dan: je hebt het duistere vermoeden dat een kind in je straat mishandeld wordt. Wat doe je? Je weet het niet zeker… iemand heeft wel eens een opmerking gemaakt waaruit bleek dat die hetzelfde dacht, maar zéker weten doe je het niet. Elke keer als je de moeder met de peuter in de buggy ziet denk je: “Och arme… zou ik hier iets aan moeten doen?”. Maar je kijkt weg, je wéét het tenslotte niet zeker. Diep van binnen weet je dat je iets moet doen, maar het zijn jouw zaken niet. Toch? “Laat de peuterspeelzaal er maar iets mee doen.”
Silence in the face of evil is itself evil.
Not to speak is to speak.
Not to act is to act.
Heftige, confronterende woorden. Pijnlijk. Ze dwingen je een positie te nemen. Ze dwingen je een keuze te maken: ga ik handelen naar wat ik vermoed of werk ik stilzwijgend mee aan kindermishandeling door niets te doen?
Veel mensen kijken weg: “Laat een officiële instantie dat maar regelen. Daar zijn ze tenslotte voor.”
Dierenmishandeling
Ook al hou je zielsveel van ze, als je dieren hebt, herken je vast het gevoel dat je ze bij tijd en wijle graag achter het behang wilt plakken. Bijvoorbeeld omdat je hond na tig keer roepen “Kom!” nóg niet doet wat jij wilt.
Zo’n onschuldig klein puppy kan je soms het bloed onder de nagels vandaan halen en menig dierenliefhebber heeft wel eens (op het punt gestaan) z’n dier een goede tik te verkopen.
Als we praten over dierenmishandeling is iedereen het erover eens: dat mag nooit gebeuren en de dader moet hard bestraft worden.
Maar dan: je hebt het duistere vermoeden dat dieren in een slachthuis mishandeld worden. Je ziet wel eens beelden op sociale media voorbij komen, maar dat is zó pijnlijk om te zien dat je vlug door scrolled. Het komt weer eens op het nieuws: “Ernstig dierenleed bij Nederlandse slachthuizen.”
Dieren die nog in leven waren tijdens het slachtproces. Dieren die levend worden gevild, levend in kokend water worden gedompeld.
En elke keer als je zo’n bericht leest denk je: “Och arme… zou ik hier iets aan moeten doen?”. Maar je kijkt weg. Je bent dol op vlees en weet tenslotte niet zéker of het stuk vlees dat jij eet, levend gevild werd. Diep van binnen weet je dat je iets moet doen, maar het zijn jouw zaken niet, toch? “Laat de NVWA er maar iets mee doen.”
Not to speak is to speak.
Ga je nou een kind met een varken vergelijken?
Ja, ik kan een kind met een varken vergelijken. Wetenschappelijk onderbouwd.
Allereerst zijn het beide dieren.
Verder hebben varkens een uitstekend langetermijngeheugen. Een mensenkind ontwikkeld pas vanaf het vierde levensjaar het langetermijngeheugen.
Bovendien kost het een varkentje maar een paar uur om te begrijpen dat een spiegel weerkaatst, wat er achter ligt; terwijl een kind dat pas vanaf 1,5 à 2 jaar snapt.
Een varken is een sociaal, gevoelig dier. Ze eten en slapen graag samen, ze reageren ook op elkaars gevoelens van blijdschap en stress en ze rouwen zelfs sámen om de dood van soortgenoten. Een kind begint zulke gevoelens pas vanaf de kleutertijd (4-6jr) te ontwikkelen.
Een varken is intelligent, houd van spelen en kan met gemak puzzels met vormen oplossen. Ze houden ervan om elkaar te plagen en schijngevechten te houden. Er zijn op wetenschappelijke basis joysticks en spelletjes ontwikkeld waarbij een varken bijvoorbeeld een iPad-spel speelt met een mens. Zo’n houten inlegpuzzel maken kan een kind pas vanaf ongeveer 2 – 3 jaar.
Varkens kunnen ook met gemak kleuren herkennen. terwijl een kind dat pas kan als het tiener is.
Bedwelming, verbloeden en slacht
Om je een beeld te geven wat zó’n slim dier als hierboven beschreven moet doorstaan voor het vlees in de supermarkt is geworden, geef ik hieronder informatie over de slacht.
Je zou denken dat onderstaand filmpje over dierenmishandeling gaat, maar dit is de manier waarop men varkentjes mag doodmeppen om het vlees te worden dat jij eet. Voor kleine varkentjes dus geen bedwelming.
Je kunt duidelijk zien dat de man ervan geniet het beestje zo dood te rammen. Als iemand dit met een pup of kitten doet, heet het opeens dierenmishandeling.
Alsof het servies is dat je op de grond smijt.
Wat is bedwelming?
Bedwelming behoedt dieren voor onnodige pijn en stress. Bedwelming klinkt voor ons leken als een verdoving of narcose zoals wij die ook krijgen, maar dat is niet zo.
Bedwelming is onder andere het plaatsen van een schietmasker tegen de schedel, net als een electroshock of vergassen.
Wat is vergassen?
Vergassen mag niet gefilmd
In de slachthuizen mag het vergassen niet gefilmd worden, dat zegt al genoeg toch? Maar in deze video, die gemaakt is bij onderzoeken naar bedwelmen met dit gas, kun je toch zien hoe dat vergassen ‘de stress van een varken beperkt’ (Video: proef met CO2 bedwelming) ❯
Hoe diervriendelijk vind jij dat?
Wat is een elektrische verdoving
“Bij een elektrische verdoving krijgt een varken een stroomstoot zodat het dier direct het bewustzijn verliest.” Hoe direct dit is zie je bijvoorbeeld in onderstaande video.
Wat is een schietmasker
Klinkt ‘diervriendelijk’, ware het niet dat die ‘incidenten’ ook gaan over het feit dat het masker te hoog of te laag schoot. Dan moet een dier alsnog worden ‘bedwelmd’ met een back-upsysteem. Klinkt een stuk minder diervriendelijk?
Wat is verbloeden?
Verbloeden is het doorsnijden van de keel na het bedwelmen. De dieren worden daarvoor aan hun achterpoten opgehangen. Soms dus terwijl ze nog bij bewustzijn zijn omdat de bedwelming ❯ (opzettelijk) ❯ te weinig is, waarna de halsslagaders worden doorgesneden.
Dan zijn er ook nog ‘incidenten’ zoals personeel dat niet vaardig genoeg is in het snijden, te snel moet werken en daardoor niet goed snijdt, verkeerde messen en niet voldoende checken of de keling goed uitgevoerd is waardoor de dieren nog levend en bij bewustzijn het volgende deel van het slachtproces ingaan. ❯ Dus levend in een kokend bad worden gedompeld, levend gevild.
In ruim twee jaar 48 boetes voor slachthuizen
Tot zover wat een slim dier moet doorstaan voor het vlees in de supermarkt is geworden. Alleen m.b.t. het slachthuis. Niet over de verschikkingen in kleine hokken met gruwelijke ammoniak lucht, nooit daglicht en alles wat maakt dat ze geen ‘dier’ meer kunnen zijn. Geen voorbeelden over de stress en dode dieren tijdens vervoer, in wagens en door gangen drijven, geen voorbeelden van overbelaste veewagens noch van dieren die te ziek of te gewond zijn, maar toch vervoert worden naar het slachthuis ❯
Als jij, die zóveel van je huisdier houdt, al in staat bent om je dier een mep te verkopen, hoe denk je dan dat het gaat in een slachthuis waar een dier niets meer is dan een product? ‘Servies’ dat je tegen de grond kapot mag slaan?
Een slachthuis krijgt niet zomaar een boete, daar gaan eerst tig waarschuwingen en ‘waarom-dit-helaas-gebeurde-excuus-brieven’ aan vooraf.
Desondanks heeft de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) de afgelopen 2 jaar 48 boetes opgelegd aan 19 verschillende slachthuizen. Eén van deze slachthuizen heeft zelfs elf boetes opgelegd gekregen.
NVWA zegt: “Op basis van de betreffende overtredingen kan de NVWA niet overgaan tot tijdelijke sluiting van de slachthuizen. Dat beleid is in Europese en Nederlandse regels vastgelegd.”
Henry (consumentenbond) geeft hierop antwoord op Twitter: “Boetes mogen, kunnen en moeten heel wat hoger want bedrijven vertonen calculerend gedrag.” Met andere woorden: ondanks een boete loont het kennelijk toch als een slachthuis zich niet aan de regels houdt.
Not to speak is to speak.
“Laat de NVWA dit maar oplossen.”
Ja, je kúnt wegkijken, zeggend: “Laat de NVWA dit maar oplossen.” Maar je hóeft je verantwoordelijkheid niet af te schuiven op de NVWA, noch op het slachthuis, noch op de boer.
Maar je kunt nú al handelen, je kunt nú stoppen met het eten van vlees, van je mededieren, dieren die ‘meer verstand’ hebben dan je kind. Elk lijden van een dier er één te veel!
Speak!
Act!
Informeer jezelf
Hoeveel keer moeten dieren lijden voordat jij het geen incident meer noemt?
Hieronder een paar random voorbeelden van die ‘incidenten’ in het slachthuis.
Volg bijvoorbeeld @animal_leaks op Twitter en bekijk de ‘incidenten’ ❯
En lees NVWA greep na misstanden niet in bij slachthuizen. ❯
NVWA zegt: “Hoewel elk onnodig lijden van een dier er een te veel is, weten we ook uit dit permanente toezicht dat er incidenten zijn, maar geen grootschalige misstanden.” ❯
Geen grootschalige misstanden. Leg jij je daarbij neer?
Zacht leer komt van kalveren, en het zachtste leer, suede, is afkomstig van ongeboren kalveren.
Het is verboden om hoogdrachtige koeien te vervoeren naar het slachthuis. Pas vanaf 2019 krijgen boeren hiervoor direct een boete van 1500 euro. Die boete kan overigens als niet-aftrekbare kosten verrekend worden ❯
Zoek even op internet en je komt regelmatig beelden als deze tegen.
En bekijk hoe diervriendelijk je het vindt hoe hier omgegaan wordt met kalfjes.
theguardian.com undercover footage of violence ❯
dailymail.co.uk reveals shocking levels animal cruelty slaughterhouses ❯
En zo kan ik eindeloos doorgaan. Google zelf maar. Ik kan het niet langer aanzien.